داستانک؛ دام شیطان

مردی می گفت: «ای کاش شیطان آفریده نمی شد تا دست به اغفال بشر بزند و بشریت را از جاده عفاف و سلامت منحرف کند. ای کاش ...»

مستمع که مرد میانسالی بود، او را از ادامه سخنانش بازداشت و گفت: «آنچه را که از زبان تو جاری می شود کفر است و داری برای پروردگار که به دانایی و حکمت او معترفیم تعیین تکلیف می کنی. اگر شیطان آفریده نمی شد، چگونه وسوسه می شدی؟ در آفرینش وجود شیطان لازم است تا با وسوسه های خود انسان را آلوده کند.

ما باید بیاموزیم که در دام شیطان گرفتار نشویم. بشر مجاز نیست تا از راه ریاضت آرزوها و امیال خود را بکشد زیرا در اینصورت خودش را از معادلات آدم ها خارج می کند. مرگ شیطان و یا عدم وجود او به نفع زندگی و به ویژه بشریت نیست.

باید بیاموزیم تا در برابر تحریکات شیطانی مقاومت کنیم و یاد بگیریم که احساسات و امیال خود را مهار کنیم. این همان چیزی است که شیطان مخالف آن است. پس اجازه بدهیم شیطان کار خودش را بکند. اینجور بهتر می توانیم به وجود خود افتخار کنیم.»